14. Przystanek: Widok

Obszar pomiędzy osadą Kopytów a rzekami Odrą i Olzą aż po zbieg obu rzek na mapach turystycznych oznaczony jest jako obszar Między Wodami. Potocznie nazywany jest Špicą (Szpic). W drugiej połowie XX wieku łuk meandra Odry nieopodal posesji nr 56 został umocniony, wzdłuż brzegu usypano wał. W rzeczywistości chodziło niestety przede wszystkim o wysypisko najróżniejszych odpadków. W czasie powodzi woda wypłukuje z wału kawałki folii, strzępy szmat i resztki materiałów budowlanych.

Większość obszaru to grunty rolne. Zachowały się już tylko fragmenty rozległych dawniej lasów łęgowych. Jednym z takich miejsc jest tzw. Wawrzyczkowa Dziura. W otoczonym gruntami rolnymi jarze znajduje się  paśnik. Podobnych zapadlisk, którymi dawniej prowadziły stare koryta rzek, jest na terenie Špicy więcej. Wzdłuż prawego brzegu Odry ciągnie się las łęgowy Sikorowiec. Obszar ten sąsiaduje z ławicą żwiru, którą okala wyraźnie zarysowany taras rzeczny.

Najliczebniejszą grupą kręgowców są u nas ptaki. Nie inaczej jest na prezentowanym terenie. Nic dziwnego, że zabytek przyrody Graniczne Meandry Odry stanowi zarazem część obszaru ptasiego staw Herzmanski – Odra – dorzecze Olzy. Występuje tu wiele gatunków ptaków. Nad Odrą pożywienia szukają anczaple siwe, natomiast bocian biały poluje na drobne kręgowce i bezkręgowce na pobliskich polach. Można tu znaleźć także jeden z kluczowych gatunków związanych z obszarem NATURA 2000 – błotniaka stawowego. Oprócz często tu występujących myszołowów i krogulców niekiedy pojawi się także rzadki okaz drapieżnika, np. orlik krzykliwy. Gnieździ się tu regularnie   puszczyk.

Wiosną słychać często gruchanie grzywacza i kukanie kukułki. Z ptaków łażących można napotkać tu coraz częściej, oprócz dzięcioła dużego i dzięcioła zielonego, także dzięcioła czarnego. Licznie reprezentowany jest rząd wróblowych. Wiosną w nadbrzeżnych gąszczach słychać trele słowika rdzawego. Jego gniazda są ukryte na ziemi w gęstwinie bylin, ornitolodzy odnajdują je stosunkowo rzadko. W szuwarach koło drogi śpiewa raczej niepozorny  potrzos. Kwiczoły zimują u nas w większych stadach, często przylatują do sadów, aby pożywić się resztkami owoców.

Bogaty jest także świat owadów. Na polach żyje pasikonik zielony. Z ważek oprócz pospolitej tężnicy wytwornej i ważki płaskobrzuchej można obserwować także bardzo rzadką gadziogłówkę żółtonogą. Jeżeli chodzi o chrząszcze, napotkamy tu ciołka matowego i wepę marmurkowaną. Na otwartej przestrzeni żyje kilka gatunków szczypawek, największą z nich jest biegacz Ulrichiego. Najczęściej obserwowanym motylem jest przestrojnik jurtina. Największego motyla europejskiego, pawicę gruszówkę, przywieźli tu entomolodzy.

Na pniach drzew rosną potężne kępy żółciaka siarkowego. Jadalne są tylko młode owocniki. Na amatorów grzybów czekają majówki wiosenne i smardze jadalne. Rośnie tu też niejadalna gnojanka żółtawa. Wiosną najwcześniej zakwita lepiężnik biały. Kwiaty  niecierpka gruczołowatego  wyróżniające się przenikliwym zapachem pojawiają się dopiero latem, wraz z fiołkowymi kwiatami modrými  sadźca konopiastego.

Następny przystanek

• Sikorovec